می‌خوابم، تنهایم. از خواب بیدار می‌شوم، تنهایم. جایی می‌نویسم خیلی تنهایم. احساس خوشبختی و بدبختیِ هم‌زمان می‌کنم. خوشبختی چون دارم می‌نویسم و بدبختی چون از چیزی می‌نویسم که حس می‌کنم نوشتن از آن ریاکارانه‌ست. چون نوشتن از آن مثل ستایشی‌ست که لایقش نیست و دارد نصیبش می‌شود. تصمیمم عوض می‌شود و نمی‌نویسم. دوباره کلنجار با […]
جستار چیست؟ بیایید اول به اختصار شرح بدهیم که وقتی از جستار حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم. چون کلمه‌ی «جستار» به خیلی‌چیزها اطلاق می‌شود، از تقاضانامه‌‌‌های معمولِ دانشگاهی گرفته تا مقاله‌‌های پژوهشیِ پنج‌هزارکلمه‌ایِ مجله‌ی New Yorker، و بسیاری چیزهای دیگر که بین این دو طیف قرار می‌گیرند. پس وقتی می‌گوییم «جستار»، منظورمان چیست؟ سوزان […]
همکار بغل دستی‌ام، مرجان، هر بار فرصتی پیدا می‌کرد با حال متعجبی می‌پرسید چرا بعد از دو سال هنوز عکس منظره‌ای، آدمی، سگی، گربه‌ای یا تصویری از هر چیزی یا هر جایی که دوست دارم را به دیوار کنار یا پشت سرم نمی‌زنم؟ «من این‌جا بمون نیستم.» این جواب همیشگی‌ام بود. من و مرجان در […]
در ادامه‌ی پرونده‌ی شهر و سینما، به سراغ فضای حاکم بر فیلم‌های «نوآر» رفته‌ایم که مطمئناً بخش زیادی از رازآلودگی‌شان به پرسه‌زنی در شهر و لوکیشن‌های متروک و دورافتاده وابسته است. در این مطلب، به سبک و سیاق کارآگاه‌های کم‌حرف و تنهای فیلم‌های نوآر که مشاهداتشان را ثبت می‌کنند، راوی هم پرسه‌زنی‌های خود را به […]