شهرت همینگوی عمدتا حولِ محور عاشقانه‌های تراژیکش از مرگ و عشق شکل گرفته است؛ داستان‌های مهیج‌اش که با نثری موجز نوشته شده‌اند، در گزارش‌هایِ جنگی واضحش و نیز در سفرنامه‌هایش. او نویسنده‌ای طنزپرداز نیست، حتی گاهی که تلاش می‌کند بامزه باشد، در بعضی از داستان‌هایش بسیار خام‌دستانه به نظر می‌رسد. درعین‌حال مزیت چندان دیده‌نشده‌ی او […]
