ایدههایی در باب نقد «شمیم بهار» دربارهی «جلال آلاحمد» همهچیز از یک اعلان آغاز شد؛ دکتر «ناصر وثوقی»، از انشعابیون حزب توده و همراه با نیروی سوم –جریانِ خلیل ملکی- پس از کودتا، وقتی غبارِ حادثه خوابید، مجلهی «اندیشهوهنر» را بهراه انداخت –فروردین ۱۳۳۳-، نشریهای در حوزهی عمومی، با مطالبی عمدتا اقتصادی، سیاسی و […]
قصهپردازی، بحران و سیاست
دربارهی دو داستان از هوشنگ گلشیری هوشنگ گلشیری در داستانِ کوتاهنویسی، به عقیدهی موافقم و منتقدانش، داستان معاصر فارسی را چند گام به پیش بُرد و از این نظر، هیچ کم از همتایان معاصرِ جهانیاش ندارد، اگر تا به امروز در سطحِ جهان کار او آنطور که باید و شاید دیده نشده، ایراد از […]
«غزاله زیباترین معنای زندگی بود»؛ گفتوگو با مدیا کاشیگر دربارهی «غزاله علیزاده»
گاهی انگار دلش میخواست شوخی کند و اصلا جدی نباشد، انگار وقتی که میخواست از چیزی فرار کند، از غمی، از یادِ عزیزی، و شاید از مرگ. اینجور وقتها، اذیتت میکرد، سرراست جواب نمیداد و مدام طفره میرفت، مانند همین مثلا گفتوگویی که میخوانید. چنین وضعیتی را چندباری با «مدیا کاشیگر» تجربه کردم، و میدانم […]
میراثِ مترجم همینگوی و فاکنر؛ آموزگاری و زبانآوری
محمود دولتآبادی و عبدالله کوثری از «نجف دریابندری» میگویند نوشتن چند سطری در معرفیِ نام و کارِ نجف دریابندری، مترجم و نویسندهی بزرگی که امروز از دستش دادیم و هیچگاه جای خالیاش پُر نخواهد شد، کارِ دشواری نیست، اما بیهوده مینماید، آن هم در اکنونِ ما، که با جستوجوی هر اسمی در گوگل، صدها صفحه […]